Jakie są główne różnice pomiędzy dławikami a cewkami?

Każdy dławik jest cewką, ale nie każda cewka jest dławikiem. Cewki są elementami obwodów elektrycznych — odpowiadają za filtrowanie napięcia prądu i magazynowanie energii, jaka zostaje wytworzona przez pole magnetyczne. Cewki zapobiegają zatem niepożądanym zmianom natężenia prądu. Pole elektromagnetyczne generuje siłę elektromotoryczną i wytwarza prąd wsteczny wywołany zmianą prądu w obwodzie, czyli dochodzi do samoindukcji. Dławiki to cewki, które dławią prąd — zapobiegają nagłym zmianom natężenia prądu.

Cewka jest zwojnicą nawiniętą spiralnie na wysokomagnetyczny rdzeń, a rdzeń dławika zazwyczaj wykonany jest z ferrytu, który gwarantuje wysoką odporność elektryczną przy małej indukcji nasycenia. Dławiki mogą mieć także rdzeń magnetycznie obojętny, wykonany z materiału izolacyjnego. Cewki bez rdzenia to cewki powietrzne – wówczas wypełnienie drutu stanowi powietrze, a drut musi być na tyle sztywny, aby możliwe było jego samoistne rozwinięcie.

Zastosowanie dławika i cewki

Każda cewka charakteryzuje się własną rezystencją, czyli oporem. Cewka gromadzi energię w polu magnetycznym, a po połączeniu cewki z kondensatorem powstaje prąd rezonansowy. Indukcyjność cewki określa się parametrem henr, który pozwala na pomiar pola magnetycznego, jaki możliwy jest do wytworzenia przez obwód. Dławiki podłącza się z zasilanym urządzeniem w sposób szeregowy – w ten sposób wykorzystuje się zjawisko rezystencji. Opór dla prądu zmiennego jest bowiem większy niż dla prądu stałego, a sama nazwa dławika pochodzi właśnie od dławienia wysokich częstotliwości. Dławik działa przeciwzwarciowo i minimalizuje zakłócenia. Bardzo często dławiki wykorzystywane są w urządzeniach zabezpieczających oraz w urządzeniach o dużej mocy, które transformują prąd stały na zmienny.